Beyit
9 Haziran 2024
Şiir sanatında iki dizeden oluşan nazım şekli; önceleri ev, hane, mesken, ikametgâh, yerleşim yeri. Arapça beyt (=ev, hane, mesken; iki dizelik şiir) sözcüğünden. Aramice bēth (=ev, hane) sözcüğüyle bağlantılıdır. İbranice bayit (=ev, hane, mesken) sözcüğüyle aynı köktendir. Ayrıca İbranicede bir kısım yer adları bet sözcüğüyle tanımlanmaktadır: bet sefer (=okul), bet malon (=otel), bet kele (=hapishane) gibi. Bu sözcükler Akadca bîtum (=ev, hane, mesken, ikametgâh) sözcüğüne dayanmaktadır. Akadca bîtum ise aynı dildeki bîrtum (=kale, istihkâm) sözcüğüyle aynı köktendir. Bir olasılıkla bîrtum sözcüğündeki r harfinin düşürülerek telaffuz edilmesiyle bağlantılıdır. Bitlis ve Besni gibi birçok yer adının ön ekinde bu sözcüğü görmekteyiz. Kürtçe beyit, Farsça, Azerice, Uygurca, Kırgızca, Türkmence ve Rusça beyt, Özbekçe bäyt, Kazakça ve Başkırtça bäyit.