Döş

4 Şubat 2021

     Göğsün yukarı ve ön kısmı. Avestaca daoša (=omuz), Pehlevice dōš, Eski Hint-İran Dillerinde dōš- veya dōšan-  ‘kol’ veya ‘kolun ön kısmı’ diye biliniyor. Kürtçe ve Farsçada döş kelimesi kullanılmıyor. Bunun yerine Kürtçe sing ve Farsça sine deniliyor. Eski İranî Dillerden kaynaklanan döş sözcüğü Türkçe ve Türkçeye yakın dillere Geç Orta Çağ’da intikal etmiştir. O nedenle, Kaşgarlı töş (=döş, göğsün başı) sözünü aktarmaktadır. Bu bağlamda Türkmence ve Azericede döş; Uygurca, Özbekçe ve Kırgızcada töş, Kazakçada tös ve Başkırtçada tüş sözcükleri görülmektedir. Türkçede kullanılan döşek, döşemek, döşetmek, döşenmek, döşüne vurmak, döşü açık gibi sözler döş kökünden kaynaklanmaktadır. Bir dönem Türkçede töş şekliyle kullanılmıştır. Berduş sözündeki –duş son ekinin aslı döş kelimesidir. Bence, berduş ‘döşü açık, döşü üstü giden’, daha açık bir deyişle ‘döşü üstü eğik yürüyen kimse’ demektir.