Dürüst

25 Şubat 2020

     Özü sözü bir olan kimse; mert, doğruluktan ayrılmayan; düzgün kimse. Dürüst sözünün kökeni Eski Kuzeybatı İran Dillerindedir. Avesta drva (=sağlam) ve asti (=olmak) eklerinden oluşan drvaasti (=sağlam olmak) sözü dürüst sözünün temelini oluşturmuştur. Eski Farsça duruva, Partça ve Pehlevice durust, durustih; Kürtçe dırust, Beluçça drust ve Tacikçe durust sözleri ‘dürüst’ sözünü dile getirmektedir. Farsça drust ve rast sözleri ‘dürüst’; rasti ve drusti ise ‘dürüstlük’ olarak bilinmektedir. Fransızca droit (=sağ) ve İngilizce true (=doğru) sözü de aynı kökene dayanmış olabilir.