Ense

4 Temmuz 2021

     Boynun arkası. Orta Çağ’da Türkçede mevcut olan enğ (=eğmek) fiiliyle ilişkili sanılıyor. Enğ sözüne -se eki ilave edilerek enğse denildiği ve zamanla ense şekliyle telaffuz edildiği varsayılıyor. Oysa Orta Çağ Türkçesindeki én/in (=çukur; iniş) sözcüğüne Türkçe -se ekiyle türetilmiş olması da bir başka olasılık olarak görülüyor. Ense sözcüğü Orta Çağ Kıpçakçasındaki ense, enğse, inğse biçimlerinden gelmektedir. Aynı dilde enğ (=eğmek), ve en/yin/in (=inmek) sözcükleri kullanılmıştır. Tüm bunlara rağmen ense sözcüğünün Orta Çağ Türkçesindeki egin (=arka, sırt) sözcüğüyle aynı kökene dayandığı varsayılıyor. Azerice ve Özbekçe ense, Türkmence yenğse denilmektedir. Kıpçakçada enğse, inğse, ense ve inse şekilleri görülüyor.