Görkem

7 Mayıs 2024

     İhtişam, göz alış ve gösteriş, heybet, haşmet, şaşaa. XV. ve XVI. yüzyıl Osmanlı kaynaklarında görkem (=gösterişli, heybetli) sözcüğü geçmektedir. Anadolu Türkçesindeki görk (=görünüş, görüntü; güzellik) sözcüğüyle bağlantılıdır. Bu sözcük Orta Çağ Türkçesinde aynı karşılıkta bilinen körk sözcüğüne dayanmaktadır. Kıpçakçada da körk (=güzellik, iyilik) sözcüğü kullanılmıştır. Aynı dilde görk biçimi de görülüyor. Bu sözcüğün aynı dildeki kör (=görmek, bakmak, seyretmek) sözcüğünden kaynaklandığı anlaşılıyor. Görkem adı Anadolu’da erkek ve kadın adlarındandır. Azerice görkäm, Tatarca ve Başkırtça kürkäm, Kazakça körkem, Kırgızca körköm, Uygurca ve Özbekçe körkäm.