İmam

26 Haziran 2021

     Kendisine uyulan kimse. Arapça emm (=öne geçmek, sevk ve idare etmek) sözcüğünden türetilmiştir. İslam öncesi Arapçasında da imam kelimesi biliniyordu. İmam sözünün çoğulu eyimme, e’imme veya a’imma’dır. Arapça imam (=önde bulunan, önayak olan kimse) kelimesi İslam coğrafyasında devlet başkanları ve namaz kıldıranlar için de telaffuz edilmiştir. Endülüs’te bir süre hem devlet başkanı hem de namaz kıldırana imam denilirken, sonraları namaz kıldıran sāhibü’s-salāt sözüyle ifade edildi. İran’da dinsel önderler emam (>imam) adıyla anılıyorlardı. Öte yandan namaz kıldıran ise pîş- nemāz adıyla dile getirilmiştir. Pîş-nemāz sözü Zerdüştilik’ten intikal etmiş olabilir. İranlılar imam sözünü Hz. Ali ve onun neslinden gelen kimse karşılığında kullanageldiler. Bu bağlamda imāmeyn-i Hümameyn sözü Hz. Ali’nin oğulları Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin için ifade edilmiştir. Bu nesilden gelenlerin imamlığına inanan mezhebe imamiyye adı verildi. İmam sözü Kur’anda 7 kez tekil beş kez de çoğul şekliyle yer almıştır.