İnci

16 Şubat 2020

     Ön Asya’da yaygın olarak kullanılan bayan adı. Çince çen-çu (Latin yazılışı: zhēn zhū) sözünden Türkçeye Orta Çağın başlarından itibaren geçerek; önceleri yençü ve yinçü şeklinde yerleştiği görülmüştür. Sonraları İnci şekline bürünen bu sözün ‘İstiridye cinsinden deniz hayvanlarının içinden çıkan ve daha çok süs eşyası olarak kullanılan küçük, yuvarlak, yüksek değerli, sert ve sedef renginde tane’ demek olduğu belirtilmektedir. “Orhon Yazıtları”nda Sir Derya ırmağının adı olarak Yençü Ügüz (=Yençü Irmak) şekliyle geçmektedir.

     Uygurca ve Özbekçe İncu, Tatarca ve Azerice inci, Kazakça injüv, Türkmence dür şeklinde telaffuz edilmektedir. Korece jinju (ok. çinçu), Japonca shinju; Hintçe, Nepalce, Sindhice ve Pencapça  moti, Tacikçe marvorid, Kürtçe mori, Arapça durr, Eski Yunanca margarites, Yunanca margaritári, Latince margarita, Gürcüce margalit’i, Ermenice margarit, Arnavutça margaritar  sözleri ‘inci’ karşılığındadır. Batı’daki Margaret, Margarete, Margarita, Margrethe, Marguerite, Margrethe, Marguerite adlarının ‘inci’ karşılığında kulllanıldığı anlaşılmaktadır.

     Arapça durr (=inci) sözüne istinaden Dürriye (=inci taneleri) adı kullanılmaktadır.