Kaşağı

24 Nisan 2024

     Hayvanları tımar etmek için kullanılan sacdan yapılma dişli alet; sırtı kaşımak için kullanılan el veya kaşık şeklindeki tırnaklı alet. Bir varsayımla Türkçedeki kaşımak yüklemiyle ilişkilendirilmektedir. Bu yüklem Orta Çağ Türkçesindeki kaşı (=kaşımak) sözcüğüne dayanmaktadır. Bir olasılıkla Türkçe kaşı sözcüğünden dönüşen kaşa ve fiil eki olan -ağu son ekinden türetilmiştir. Bu bağlamda kaşağu biçiminden kaşağı şekline evrilmiş olması olasıdır. Ancak bu sözcüğün Kürtçe ķeşartın (=soymak, kabuğunu soymak, ayıklamak) yüklemiyle ilişkisi öne sürülüyor. Aynı dilde ķeşıtandın (=sıyırmak) ve ķeşıtın (=soyulmak) yüklemleri de kullanılıyor. Orta Çağ Türkçesinde kaşağu veya kaşağı sözcüğüyle karşılaşılmıyor. Kürtçe ķeşayî, Farsça kaşav veya ķeşov, Azerice gaşov, Türkmence gaşav, Uygurca kaşliğuç, Ermenice kaşagi, Arnavutça ķeşhagi.