Mert

3 Eylül 2019

     Mert sözcüğü Türkçede ‘yiğit; sözünün eri, güvenilir (kimse)’ diye bilinmektedir. Farsçada ‘erkek’ karşılığında kullanılmaktadır. Sözcüğün daha özgün kullanımı Kürtçede mevcuttur: ‘Eli açık, cimri olmayan; entrika peşinde koşmayan, dostluğunu ve düşmanlığını kirli yollara başvurmadan yapan’ olarak anlaşılmak tadır. Mert sözcüğünün etimolojik kökleri Eski Aryen Dillerde söz konusudur.

     Zendce maryo (insan), Mitannice marya (delikanlı, kahraman), Kürtçe merd (yiğit; eli açık), Deylemice mordem (insan), Farsça merdum (insan), Ermenice mard/mart (adam, insan), Yunanca mortos (insan), Sanskritçe martah/martyah (insan) sözcükleri Kürtçe mêr (koca), meri (adam), mırov/merık (adam, insan), Fransızca mari (koca), Portekizce ve İspanyolca marido (koca) sözcükleriyle bağlantılıdır.

    Türkçeye olduğu gibi Türkçe ile akraba dillerden Kazakça, Kırgızca, Uygurca, Türkmence ve Azericeye de mert şekliyle İrani Dillerden intikal etmiştir.