Mümin

29 Aralık 2020

     İnançlı, iman sahibi kimse. Arapça mümin (= inanan kimse, herhangi bir inanca sahip kimse, iman eden kimse) sözünden alınmıştır. Arapça mümin, İbranice ma’āmiyn (=mümin, inanan, iman sahibi kimse) kelimesine dayanmaktadır. İbranice ma’āmiyn veya ma’āmin ise Eski Mısır baş tanrısı Amon ile ilişkilidir. Müslümanların dualarının sonunda söylenen âmîn ve Yahudilerin dualarının sonunda topluca onaylama sözü olan Âmen, Eski Mısır baş tanrısı Amon‘a izafeten seslendirilmektedir. Arapçada amn veya emn kökünü oluşturmuş. Kur’an’ın 40. suresi olan Mümin’de Yahudi peygamberleri Mûsā ve Yūsuf’un müminliğine işaret edilmektedir. Aynı kitabın 23. suresi olan Müminûn’da Nûh, Mûsā, Hârun ve Îsā’nın mümin oluşları ve onlara muhalefet eden mümin olmayanlar açıklanıyor. Svahilice muumini (=inanan), Amharca Amānyi sözleri de ‘mümin’ karşılığındadır. Oysa bir kısım sözlüklerde mümin karşılığında yalnızca Müslüman yazılmışsa da bu belirleyiş gerçeği yansıtmamaktadır. Çünkü mümin iman sahibi oluşu vurgulamaktadır. Bu kelime İbranilerin çok eski dönemlerine kadar gitmektedir. İrani Dillere de geçerek Kürtçe ve Farsça momın, Tacikçe mumin şekliyle şahıs adı olarak da kullanılmaktadır. Türkçede bu söz Mümin olarak yerleşmiştir.