Nar

28 Eylül 2019

     Bilimsel adı Latince punica granatum. Ön Asya kökenli olduğu anlaşılmaktadır. Çünkü Sumercede nu.ur (=nar) sözü biliniyordu. Sumerliler nar ağacına ^ĝešnu.ur (= nar ağacı) diyorlardı. Buna karşılık Akadlılar ise nurmûm derken hem ‘nar’ meyvesini hem de ‘nar ağacı’nı dile getiriyorlardı. Bildiğimiz nar; Sumerliler, Akadlılar derken Fenikelilerce de biliniyordu. Fenikeliler nar’ı kutsal ayinlerinde bir sembol olarak kullanıyorlardı. Aynı geleneği Mısırlılar da devam ettirdi; bu gaye ile ölülerine nar ikram ettiler. Yahudiler de nar’ı inançlarının bir parçası olarak gördüler. Romalılara gelince, onlar nar ağacını Kartacalılardan aldılar. Bu nedenle ‘nar ağacı’ karşılığında punica dediler. Nar dalı Roma ayinlerinde de kullanıldı. Nar çiçeği taç şeklinde açılır ve meyveleşince bir tarafında yine taç görünümü olur. Bu nedenle kralın tacına benzetildiği için kral meyvesi olarak görülmüştür. Sumerce nu.ur (=nar) adı İrani halklara intikal ederek dönüşüme uğradı. Pehlevice ve Partça anar, Farsçada anar/enar ve Kürtçede hunar şekliyle ifade edildi. Bu adlandırmalar İran ötesi ülkelere de yayıldı. Hintçe anaar; Peştuca, Urduca, Uygurca, Sindhice, Moğolca, Kırgızca anar; Tacikçe anor, Ermenice nurr; Sırpça, Tatarca, Türkmence, Başkırtça nar, Özbekçe enar; Boşnakça, Hırvatça ve Sırpça nar.