Nefes

29 Eylül 2020

     Soluk, hayat veya canlılık belirtisi; sigara, pipo ve nargile içenlerin içe çektikleri duman; Bektaşi veya diğer Alevilerde görüş ve düşüncelerin yansıtıldığı şiir. “Derviş Ali’m der ki nefesim haktır/ Hak diyen canlara şek şüphem yoktur/ Cehennem dediğin dal odun yoktur/ Herkes ateşini burdan götürür” (Derviş Ali). Arapça nefes (=soluk) sözünden alınmıştır. Arapça nefes’in çoğulu enfâs; nefs (=ruh, hayat, can; iç) kelimesinin çoğulu ise nüfus veya enfüs’tür. Arapça nefes, nefis şekliyle de Osmanlıca üzerinden Türkçede kullanılmaktadır. Ayrıca, Farsça ve Osmanlıca teneffüs, Arapça teneffus kelimesinden gelmektedir. Arapça nefes, İbranice neşima (=solunum, nefes alma)  ve Süryanice nfeşa (=soluk, nefes) ile bağlantılıdır. Bu sözlerin evveliyatında Sumerce peš (=solumak) ve Akadca napišum (=soluk, nefes), napāšum (=solumak, yaşamak, nefes almak) sözleriyle bağlantılıdır. Akadcada napāḥum (=solumak), napištu (=hayat, can, nefes) ve napištum rigmum (=gırtlak, boğaz) sözleri de biliniyor.