Omuz

3 Ekim 2019

    Boynun iki yanında, kolların gövdeye bağlandığı bölüm. Eski Yunanca ômos (=omuz) kelimesinden Anadolu Rumlarına ve onlardan da Türkçeye geçmiştir. XIV. yüzyıldan sonraki kitaplarda görülmeye başlanmıştır. Türkçede kullanılan om (=kemiklerin toparlak ucu), omur (=omurgayı oluşturan kemiklerden her biri) ve omurga (kafatasından kuyruk sokumuna dek eklemler halinde uzanan omurlardan oluşan bel kemiği) sözcükleriyle bir ilişkisi bulunmamaktadır. Sanskritçe amsa, Bengalce ansa, İspanyolca hombro, Latince humero, Rumence umăr, Portekizce ombro ‘omuz’ karşılığında bilinmektedir.