Sertaç

4 Temmuz 2020

     Baş tacı. Başı taçlı olan, hükümdar, egemen. Sevilen ve sayılan kimseler için de sertāc sözü telaffuz edilmiştir. Sertāc, Farsça ve Kürtçe ser (=baş) ile tac (=taç) eklerinden oluşmaktadır. Sertac, Türkçede sertaç şekliyle ifade edilmiştir. Aynı dillerde mevcut olan ser-i tac (=taçlı baş, başı taçlı olan) sözünden dönüşmüştür. Sertaç kelimesinin şahıs adı olarak da tercih edildiği görülmektedir. Divan edebiyanının ünlü şairlerinden “sultanüş-şuāra” (=şairler sultānı) Bakî, bir beytinde: “Her tāc olmaz fakr ü fenā şāhına sertāc/ Terk ehlinin ey hāce biraz başı kabadır” demektedir. Bakî, bu beytinde Türklerin dik başlı oluşundan söz ederek, hükümdarlığın onlara göre olmadığını öne sürmektedir. Bakî, “Terk ehli” derken “diyar-ı terk” eden göçebe yani konar göçer özelliğe sahip Türkleri belirtmektedir. Türk adının kökenine dair  yaygın kanıya göre, Türk adı “terk” kelimesinden dönüşmüştür.