Şule

28 Ocak 2020

     Alev, ateş alevi. Bayan adlarından. Arapça şu’le (=alev) çoğulu şual (=alevler) diye bilinmektedir. Kürtçe şevle Farsça şu’le ‘alev, yalaz’ diye bilinmektedir. ‘Işın’ ya da ‘şua’ karşılığında Kazakçada sävle, Türkmencede şöhle ve Uygurcada şola şeklini almıştır. Arapça şu’le sözüne Farsça son ekler eklenerek yeni sözler oluşturulmuştur: şu’le-zeden (=alevlenmek), şu’le-numa (=alev gösteren, alevli), şu’le-sâz (=alevlenen), şu’le-dar (=alevli), şu’le-gah (=alev yeri), şu’le-nisar (=alev saçan), şu’le-gîr (=alev alan, tutuşan), şu’le-riz (=ateş saçan), şu’le-i cihân-sûz (=cihanı yakan ateş) gibi. “Bir şu’lesi var ki şem-i cânın/Fânûsuna sığmaz âsumânın” diyor Şeyh Galib. Sinhalice siluva, Malayamca juala ve Nepalce jvala ‘alev’ olarak bilinmektedir.