Üzgün

28 Ağustos 2020

     Üzülmüş, üzüntü duymuş, mahzun. Orta Çağda Türkçede üzmek (=koparmak) sözü bulunuyordu. Kaşgarlı Mahmud üzsemek (=koparmak), üzülmek (=kesilmek), üztürmek (=kopartmak) gibi kelimeleri aktarıyor. Bu örneklerden yola çıkarak üzgün sözü ‘kopmuş, kesilmiş, bağı kesilmiş, bağını koparmış’ diye açıklanabilir. Üzgün sözü, Azerice dışında Türkçeye yakın dillerin diğerlerinde yaygın bir kullanıma sahip değildir. Kazakça ve Başkırtça kayğılı, Tatarca kaygılı, Türkmence gayğılı ve Kırgızca kağılü veya kapalü denilmektedir. Bkz. Üzüm.