Yunt

14 Ocak 2024

     At, at sürüsü. Aynı karşılıkta kullanılan Orta Çağ Türkçesindeki yund sözcüğünden. Kaşgarlı aynı kökten yundak (=at fışkısı, at gübresi) sözcüğünü belirtiyor. Ramstedt, yunt sözcüğünün Moğolca yondu (=yük atı) veya Korece yonduri/yunduri (=koşum hayvanı) ile ilişkili olduğunu öne sürmüştür. Yunt sözcüğünün kökenine ilişkin bilgiler sarih değildir. Kıpçakça yunt (=at, otlakta otlayan atların tümü) sözcüğü biliniyor. Buna karşın Türkçeye yakın dillerde yunt sözcüğü yaygın değildir. Bu sözcüğün Farsçaya da geçerek yunt şekliyle ifade edildiği belirleniyor. Kastamonu’nun Tosya ilçesi dolaylarında ‘damızlık eşek’ karşılığında yunt deniliyor.