30 Kasım 2025
Vasleden, ulaştıran, bağlayan, birleştiren, Osmanlılarda yazma kitap sayfalarını birleştirip onaran kimse; Orta Çağ’da Fransa’da derebeyine bağlı kimse. Osmanlıcadaki vassal sözcüğü Arapça vaṣl (=birleştirmek, bağlamak, ulaşmak) sözcüğüyle bağlantılı olan aynı dildeki vaṣṣāl (=bağlı) sözcüğünden alınmıştır. Orta Çağ’da derebeylerine bağlı kimse karşılığındaki vassal sözcüğü o dönemdeki Fransızca vassal (=derebeyine bağlı kimse) sözcüğünden yayılmıştır. Bu sözcük Fransızcadan İngilizceye de aktarılmıştır. Aynı sözcük Orta Çağ Latincesindeki vassallus (=hizmetçi, efendisine bağlı olan) sözcüğüne dayanmaktadır. Latince bu sözcük Eski Keltçe wasso (=beyefendi, genç adam) sözcüğüyle ilişkilendirilmektedir. Oysa Orta Çağ Latincesindeki bu sözcüğün Arapça vassal (=bağlı) sözcüğüyle aynı kökten olması uygundur. Bu Arapça sözcük Sumerce ešela (=bağlı, bağımlı) sözcüğüyle ilişkilidir. Bretonca goaz (=hizmetçi, bağımlı olan) ve İrlandaca foss (=hizmetçi) sözcükleri de aynı kökten olmalıdır. Almanca Vassal, İtalyanca vassallo, İspanyolca ve Portekizce vasallo, Romence vasal, Hollandaca vazal, Rusça ve İsveççe vassal.