5 Nisan 2022
Evine, ailesine bağlı kimse; evde kalmayı seven; ev işlerinde becerikli. Osmanlı Dönemi’ndeki evcümen (=evine bağlı) sözünden dönüşmüştür. Bu sözcük Türkçe ev (=konut, mesken; aynı meskende kalanlar) sözcüğünden türetilmiştir. Ev sözcüğüne Türkçe bir şeye yönelim belirten -cı/-ci eki ve Farsça mend (=-lı/-li) eki eklenmiştir.