24 Eylül 2019
Onaylama ve doğrulamayı belirten bir kelimedir. Evet sözcüğü Sanskritçe ēva, Zendce aeva, Eski Farsça avathā, Pehlevice avat/avad sözcüklerinden gelmektedir. Ermenice ayv veya ayo, Arapça eywa (<aywa) ve Malayama Dilinde uvva şeklindedir. Orta Çağ’da Kaşgarlı Mahmud’un yazmış olduğu Türkçe sözlükte “yemet” onaylama kelimesi olarak bulunmaktadır. Pehleviceden intikalen Geç Orta Çağ’da Oğuzlarcada evet sözü kullanılmıştır. Ayrıca Kıpçak, Yağma ve Toḥı dillerinde ewet, bir kısım Türklerde yemet şekliyle yerleşmiştir.
Azerice beli, Farsçada belê ve ari olarak telaffuz edilmektedir. ‘Evet’ karşılığında Özbekçe ve Uygurca he denilmektedir. Anadolu’da halk ağzında he sözcüğü duyulmaktadır. Tacikçe ve Sindhice ha, Peştuca hu, Maltaca iva, Tatarca eyi, Baskça bayi olarak belirtilmektedir. Kürtçede ‘evet’ karşılığında belê, herê ve erê sözcükleri telaffuz ediliyor. Aynı dilde kısaca he denildiği de oluyor. Bir onaylama sözcüğü olan he‘nin diğer dillerden intikalen Kürtçede de yer aldığı belirlenmektedir. Pehlevice avad ve Farsça awad/ewed sözleri ‘çok iyi, çok güzel’ karşılığındadır. Latince aio (=evet demek, kabul etmek) ve oppido (=aynen) sözlerini de anımsamak gerekir.