Zaman

25 Haziran 2020

     Süre, vakit. Akadca simānum (=zaman, süre, tarih, dönem, vakit, devir, çağ) sözünden kaynaklanmaktadır. Hindistan’ın en eski dili sayılan Sanskritçede samayaḥ (=zaman, dönem, mevsim; birleşme), İbranice sman, Pencapça samam sözleri İran coğrafyasında zeman veya zaman şekliyle yayılıyor. O nedenle, Pehlevice ve Partça zamanak, Kürtçe zeman, Farsça zaman veya zeman, Ermenice zamanag (jamanag) diye biliniyor. Sumercede ‘zaman, süre’ karşılığında en sözcüğü kullanılıyordu. Bugün, zamanın en küçük kısmı olan an şekliyle Türkçede telaffuz edilmektedir. Arapçada zaman veya zemān (=vakit, devir, çağ, ahit, mühlet, mehil, mevsim, hengâm) kelimesinin çoğulu ezmine’dir. Avestaca zurvan veya zrvan ‘zaman’ı ifade ediyordu. İbranice sman, Batı Dillerinde s/t dönüşümüyle İngilizcede time (=zaman) şekline bürünüyor. Bu açıdan bakılınca zaman kelimesi, İspanyolca tiempo, Fransızca temps, İtalyanca ve Portekizce tempo, Romence timp şeklinde görülmektedir.