19 Mart 2020
Yakın arkadaş, gönüldeş, sevgili, sevdik, güvenilen arkadaş, yar, ahbap, muhip. Farsça dūst (= sevilen, beğenilen, güvenilen) sözünden Türkçeye aktarılmıştır. Avestaca zaoša (>daosa), Eski Farsça daustar, Pehlevice dost ya da dostih, Farsça dostdar ve dost, Kürtçe dost sözleri aynı kökene dayanmaktadır. Dost kelimesi, düşman karşıtı bir sözdür. Farsça, Urduca ve Tacikçe dūst, Pencapça dosata olarak bilinir. Tatarca dust; Türkmence, Kazakça, Azerice, Özbekçe ve Uygurca dost sözleri Eski Kuzeybatı İran Dillerinden alınmıştır. Bence, tüm bu sözlerin temelince Sumerce du-us-sa (=yoldaş, arkadaş, rehber, mürşit) sözü bulunmaktadır. Öyle anlaşılıyor ki, Sumerce du kök sözcüğü dostlukla ilgili olarak kullanılmıştır.
Dost, bir çeşit ‘sadık yar’ olarak halk şairlerince algılanmıştır. Bulunması güç olduğundan bu durum halk şairlerinin dizelerine de konu olmuştur. Dost üzerine başta Türkçe olmak üzere bir kısım dillerde birçok deyim ve atasözü bulunmaktadır.