25 Şubat 2022
Makam, mevki, yer, özel yer, mekân. Orta Çağ Türkçesindeki orun (=yer, mekân, mevki) sözünden gelmektedir. Aynı çağda Türkçede urun (=oturulan yer) şekli de kullanılmıştır. Başkırtça ve Tatarca urın, Uygurca orun, Özbekçe orin ve Kırgızca kızmat orunu ‘makam’ karşılığındadır. Kazakça orın, Özbekçe orin ve Türkmence orun ‘mevki’ sözüne karşılıktır. Başkırtça ve Tatarca urın, Kazakça orın, Kırgızca orun sözcükleri ‘yer’i ifade etmektedir. Orta Çağ Türkçesinde oldur ‘oturmak’ demekti. Bu sözle orun arasında bir münasebet aranabilir. Osmanlı yazarları da orun sözcüğünü kullanmışlardır. Sir Gerard Clauson Türkçedeki orun klimesinin Moğolca orun (=taht) sözünden geldiğini öne sürmüştür. Kumancada da orun kelimesi aynı içeriğiyle bilinmektedir.